تأثیر تمرین هوازی تداومی‌برغلظت آپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده زمینه و هدف: آپلین، آدیپوکاین جدیدی است که نقش مهمی‌در تنظیم هومئوستاز انرژی و بهبود مقاومت به انسولین دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی تداومی‌بر غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی و به روش نیمه تجربی بود. در این مطالعه 24 مرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 شهر اهواز به روش هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی تداومی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) قرار گرفتند. شاخص‌های تن سنجی، ترکیب بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی‌ها با استفاده از آزمون تعدیل شده بروس، اندازه‌گیری شد. آزمودنی‌ها تمرین هوازی تداومی‌را به مدت هشت هفته(3 جلسه در هفته، 20 تا 45 دقیقه در هر جلسه با شدت 40 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب) به اجرا در آوردند. پیش از شروع تمرین‌های و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، غلظت پلاسمایی آپلین، گلوکز و انسولین و شاخص مقاومت به انسولین(HOMA-IR) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی وابسته، تحلیل کواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.  یافته‌ها: نتایج تحقیق، کاهش معنی‌دار غلظت گلوکز خون، انسولین خون و شاخص مقاومت به انسولین گروه تمرین را در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه کنترل نشان داد، در حالی که افزایش معنی‌دار غلظت آپلین پلاسما گروه تمرین در مقایسه با پیش‌آزمون و گروه کنترل مشاهده گردید. هم‌چنین، بین غلظت آپلین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از هشت هفته تمرین هوازی تداومی‌رابطه معکوس و معنی‌داری مشاهده شد.   نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین هوازی تداومی‌با شدت کم تا متوسط می‌تواند بر غلظت آپلین پلاسما مؤثر باشد، هم‌چنین موجب کنترل قند خون و بهبود مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 گردد.